Atıştık-Atıştırdık!

Atıştık-Atıştırdık!

Atıştık-Atıştırdık! 
Malumunuz olduğu üzere Temelli Kıraat Hanesi, Kültür ve Sanat Merkezi yılların birikimiyle bir halk mektebinden farksızdır. Burada toplumun değişik kesimlerinden insanlar bir araya gelir. Kültür- sanat ve edebiyata dair hoş sohbetler yaparlar.  Türk müziğinin seçme eserlerinden canlı dinletiler de yapılır. Geçenlerde burada âşık Mevlut Mertoğlu ve arkadaşlarla yaşadığım bir anımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
 
Kültür merkezinin bahçesinde mangal sefası yapan arkadaşları görünce; onların beni fark etmemesini fırsat bildim! Fırsatı ganimete dönüştürdüm. Âşık olması hasebiyle Mertoğlu’na on heceli bir şiir yazdım. Tabi ki hiciv barındıran şiirimi okudum. Dinledikten sonra bana mangal borcunun olduğunu bir de şiir yazacağını söyledi. Aşağıda benim ona yazdığım şiiri veriyorum.
 
Mertoğlu
 
Bu mudur âşıkların imanı
 
Hem de gariplerin aç zamanı
 
Mangal yakmış vermişler dumanı
 
Ey âşık bir de adın mert oğlu
 

Kahvede çayı bizden içersin 
Mangal koltuğunda tek gezersin
 
Sazın alır mertlikten söylersin
 
Ey âşık bir de adın mert oğlu
 

İnsanlar varda yokta denenir 
Cimriler bilmem nasıl can verir
 
Elbet  kış gider yine yaz gelir
 
İnsafın kurusun ey mert oğlu
 
Reşat coşkun

Bu dizelerden sonra Mertoğlu altta kalır mı? Masrafları kendisi karşılamak üzere bize bir mangal sefası yaptırdı. Feridun Türkmen hocam, Fehmi Karadabağ bey, Öner Temelli hocam ile oldukça keyifli zaman geçirdik. Çağrılmasına rağmen gelmeyen Rahmi Karadabağ hocama ise gelecekteki mangal sefasının masraflarını karşılama cezasını verdik.

Mertoğlu, benim şiirime aşağıdaki dizelerle karşılık verdi: 

GAM YEMEZ İDİM
Gözü gönlü tok der bilen dostlarım
Cimri olsa idim gam yemez idim
İkram için mekânıma seslerim
Cimri olsa idim gam yemez idim 

İftiralar yüreğimi yaralar
Nasıl çıkar bu attığın karalar
Hani sizden sakladığım paralar
Cimri olsa idim gam yemezdim
 
Böyle sözler acıtıyor canımı
Viran edip yıkar gönül hanımı
Bilen bilir tasdik eder şanımı
Cimri olsa idim gam yemez idim
 

Farklıydın sana değer biçmiştim
Bu âlemde seni dostum seçmiştim
Gardaş bilip sırlarımı açmıştım
Cimri olsa idim gam yemez idim
 

Gülün açmamışı olurmuş gonca
Dostlukla gönüller hep bir olunca
Bana cimri deme ey Reşat hoca
Cimri olsa idim gam yemez idim
 

Cömertliği nişanı kalpağı tuğlu
Yüreği sevecen gözleri buğlu
Bu yüzden Mahlasım âşık mert oğlu 
Cimri olsa idim gam yemez idim
M.MERT OĞLU
 
Benim şiirime şiirle karşılıktan sonra, genelde serbest vezinde şiir yazmama rağmen bu defa hece ölçüsüyle şiirlerimi yazmıştım.  Ben de M. Mertoğlun’a dörtlükle son kez karşılık verdim:
 

Semada melekler coş ettin 
Yerde gönlümü hoş ettin
 
İmanın kavi dumanın bol
 
Halil konuğun olsun mertoğlu.                                                                 
 
                        Reşat Coşkun

Böylece Mertoğluy ile âcizane atıştık! Akabinde de atıştırdık. Rahmi Karadabağ hocama cezayı kesip vedalaştık.

Share this content:

Şiir