Erzurum’un insanını, suyunu, toprağını, sokaklarını, mahallelerini, tarihini, camilerini, türbelerini, hanlarını, hamamlarını, çeşmelerini, kapılarını, el sanatlarını, tarımını, hayvancılığını geri getirin. Türkiye’de yaşanılır en güzel şehirlerin başında gelir.
Mevcut durum: Türkiye’nin kalkınmışlıkta sonlarda yer alma yönünde, milli gelirden en az pay alan illerden biri olma yönünde, en çok göç veren ve göç alan illerden biri olma yönünde, bir memur işçi şehri olma yönünde bir şehir Erzurum.
Bu durum; dört bin yıllık bir geçmişi olan şehrin gitmesi gereken yön müdür?
Bu durum; Cumhuriyetin temellerinin atıldığı bir şehrin gitmesi gereken yön müdür?
Bu durum; Türk milletinin örf ve ananelerinin yüzlerce yıl yaşadığı bir şehrin gitmesi gereken yön müdür?
Göz önünde eriyen topyekûn bir şehir var. Bu şehri ne devasa apartmanlar, ne asfalt yollar, sokaklar, kaldırımlar ne bol ışıklı caddeler, dükkânlar geri getirebilir mi?
Çarşı, Pazar Erzurum’u
Mert Dadaş insanını
İlim irfan ehli esnafını
Sayısı bini bulan kahvehaneler geri getirebilir mi?
Siyasette, yönetimde, ekonomide, eğitimde, ziraatte gelişmeyi, ilerlemeyi sağlamadıkça gidenler geri gelir mi?
Bu memleketi tanımlarsak; hangi Erzurum diye sormamız gerekir. Elli yıl önce Türkiye’nin ilk on ilinden biri olan Erzurum ‘mu, yoksa bugünkü Erzurum mu? Yahut geleceğine hazırlanan Erzurum mu?
Ya “ Dün dünde kaldı, bugünü kurtarmak lazım “ diyerek yolumuza devam edeceğiz
Yahut geçmişin maddi ve manevi zenginliklerini geri getirmek için gayret sarf ederek ileriye doğru yürüyeceğiz.
Gidenler geri gelir mi?
Ya da bu böyle gider mi?
Yoksa hala “ Bu şehre bir çivi çakandan, taş üstüne taş koyandan Allah razı olsun “ demeye devam mı edeceğiz?
Erzurum’u artık politikanın üstünde tutmalıyız.
Çünkü başka Erzurum yok!